Adana'da Yarına

Adana'da Yarına

haziranda esmer tenli çocuklar
Adana'da kanalın sularında
inci bakışlı dişleri
yanımdaydın lâl duruşunla
sırf bakışıma

güneş çaresiz oyalanırken
camında arabanın
yavaş yavaş susadı kanıma
sensizliğimin öğle sonları
tam iki kez yağmur istedi canım
düz damlı evlerin
demir parmaklıklı pencerelerinde olmak

sen yola bakmaya mahkum
ben senin yola bakarak
ne düşündüğüne bakmaya
kulağının üstündeki saç terlerine
yapışmış deri ipli küpelerine
pamuk pamuk açılan avuçlarına
çalı kuşun olayım senin
yerinde durmazın
haziran sarısı eşkiya kederin...

Adana'da Kıyıboyu Caddesi tenha
bir kirpiklerinin şehveti işlek
bir de siyah donlu çocukların
yarına umarsız esmer neşesi
arabesk bir endülüs sızıyor
turunç yapraklarını süzüşümden
bir yolu beraber efsunlayarak
açılmak haziran yıkılışlarına
sonumuz son değil bizim
halimiz hal

festival yanaklım
yüreğimdeki son ağrıya hazırla
bana ilk gülüşünü...

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.