Ağzımla Kuş

Ağzımla Kuş

ağzımla kuş tutsam serseriyim
derdimdi dağların yüzüme vurduğu bu
kent ninnileri büyütürdüm akşam duraklarında
uyutmak için laciverdini kül eylediğim
geceye bağlanma alıştırmalarımı
gök yıldızlarını esirgediği zaman
yalnızlığımızdan
kayıp köy masalları devşirirdim
dudaklarının bensizlik sızısına

kendime dışardan baksam sen'im
içimden sen
bir kendime bir başkasıyım
ve bütün sokaklarda hain bir infilak sensizliğim
nerde bir ses taklidi
orda bayraklaşır hemen umudum
çivit mavisi bir haziran ortası gibi
ağlamaya hazır
otururum aşkına...
senin aşkına...

bütün sensiz yağmurların tek aptalıyım
yüreği göç telaşında tek sensizlik mültecisi
gözlerimde yangınlar biriktiriyorum
bilmiyorsun
bakışlarımda hayasız ateş albümleri
sormuyorsun sana nasıl susadığımı
nefesindeki şelaleye balıklamayım
merhametim uykusuz
bugulu kucağına tutkun
hüzzam solgunu bu sabahın
duyduğun ilk şarkısıyım ben...

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.