Ama Işıklarla
gün yoruldu belli ki
son tebessümümüze son bir şans tanımadan
kızardı yüzü bulutların
utangaç çocuklar gibi
ah bu güneşin ceremesini hep böyle
bulutlar mı çekecek
beni köşemde rahat bırakın der gibi dünya
yorgan bilir karanlığı
kendi haline bırakarak bütün evreni
'bizse
tercih ederiz yıldızlarla eğleşmeyi
yaşamak baskın gelir
ama ışıklarla'...
gün biterken sessizlik telaşa düşer
gece hazırlanır karanlık yatağında
sevişmeye bu ıpıssızlıkla
yaz deliliğini kaybetmiş yaşlanmıştır
ömrün uslanması mı desek buna üstad
yoksa harlanması mı içimizdeki sonbaharın...
Kağan İşçen