Anlama Alkış

koridorlarım karanlık
sahipsiz bir korkuya yakalanıyorum
adımlarının gölgesiyle avunmayı bıraktım
yıldızlarla zamana ihanet etmekten
hiçbir şeye başımı kaldıramıyorum
sense başka bir göksün
başka bir mevzu tanrının düşünde
ki yeryüzüne bulaşmıyorum...

kesmiyor sensiz bir doğa
bir çalı
bir çoban ezgisi
taş yalnızlığı hatta
anla beni
köpüklü eğlencelerde heder edemem
sana sakladığım denizlerimi
ölsem de bu böyle
süresiz ertelenmişliğim
kalmasam da yankısında tozun
dikenin rüzgarda bıraktığının
çocuğun uykuda
heder edemem anlamımı
anlamımı alkışlıyorum
heder olmadığı için anlamınsız...

kağan işçen...