Aslında olayı baştan anlatmak lazım
Ablam onun abisiyle evliydi ve boşandılar ben daha o zamanlar 7 aşkımda 11 yalarındaydık galiba.Etraftaki herkes "büyüyünce sizi evlendirecez" derlerdi.o da bu çirkin kızla asla evlenmem derdi.Bense ağlardım gizliden gizliyeBilmiyorum aslında o yaşta bu neyin gururuysa(sanırım o zamanlardan başlamış gözyaşlarımı içime akıtmam)Neyse öyle böyle 13 yıl geçti.Ve biz karşı karşıyaydık.O içeriye girdi ben ona baktım. o oturdu ben ona baktım.O ne yaptıysa gözüm ondaydı ama o beni daha fark etmemişti bile,sonra göz göze geldik ve bu yeterli oldu sanırım.Sadece gülümsedim.Bişey diyemedim.O havalı nefret etiğim,içten içe kızgın olduğum çocuk gitmiş yerine genç bir delikanlı gelmişti.ben ise eski çirkinliğimden eser kalmamaıştı(tabi onun dediğine göre)Geldi beraber oynadık,kolkola yanyanaydık elini tutuyordum.Onu hissedebiliyordum bu ne güzel birşeydi Allahım!!!(teşekkür ederim)
Herkesin gözü bizdeydi.Malum biz iki düşman ailenin çocuklarıydık yaa
herkes bize karşıydı.Ama bunların hiç biri ikimizinde umrunda değildi.Aklımıza esen herşeyi yaptık.Herkes konuştu biz dans ettik.Herkes bine bin kattı biz yine dans ettik.Olsun iyikide yapmışım.Gecenin sonu geldi.Ama yarın birde düğün vardı
Tabi daha önce benim evde ifademin alınması gerekti.Neyse sabahın il ışıklarına kadar hissettiğim masum duyguların ifadesini verdim. "Ben nasıl biriymişim,böyle utanç verixi bir aşkı nasıl hissedebilirmişim"Vay be arkadaşla ben neymişim böyle 
Düğünde yanı şekide geçti.Ve gecenin sonunda görüşmeye karar verdik.Evet salı günü görüşecektik.Herşeye rağmen.Ve salı geldi çattı.İş çıkışı görüştükOnunla kimselerden çekinmeden geçireceğim uzun sattlerim vardı.Konuştuk herşeyi değerlendirdik hem duygularımızı hem ailelerimizden geleccek tepkileri.Evet ne yazıkki böyle bir şey olmazdı.Bu kelimeden nefret ediyorum ama imkansızdı.Çünkü ciddi ciddi bir ilişki yaşarsak kaybedeceğimiz çok insan olurdu.O yüzden ne birbirimizden vazgeçebildik ne ailelerimizden.Ortada ciddi bir ilişki olmayacaktı ama görüşmeye devam edicektik bir şekilde,zaten o burda değildi.
Gece geç saatlere doğru ayrılma vakti geldi ama ben ondan kopmak istemiyordum.Bu ilk ve belkide son gecemiz olacaktı.O yüzden bütün gece beraber olamlıydık.Ve artık bütün gece bizimdi.Sokaklarda yürüdük,kolkola ambaların altından geçtik,öpüştük,sarıldık.Sanki yıllardır o benim sevgilimdi.Onu hemen tanımak ve ondan sonra rahat davranmak gibi bir kaygım yoktu.O an aklımdan ne geçerse yapıyordum.Beraber bir arkadaşına gittik,ve yer yatağında uyuduk.Allahım ne harika bir uykuydu
Yan yanaydık.Sabaha kadar ona sarılarak ve izleyerek kalabilirdim.Uyudum uyandım o yanımdaydı.Uyudum uyandımseyrettim,öptüm o yine yanımdaydı.Ne güzel şeydi her an ona sarılmak istediimde yanımda olamsı.Ve ben hayatımda ilk kez bir erkekle beraber o muhteşemliğini şimdiye kadarkeşfedemediğim güneşe merhaba edim.Uyandım,sarıldım,öptüm.İçim çok rahattı onun yanındayken.Ve pişman da olamayacağım.Çünkü ben istediğim için ordaydım o istediği için değil.
Beni işe bıraktı ve ne yazıkki gitmesi gerekiyordu artık şehrine.Sarıldık son kez taki bir daha görüşene dek veda ettik birbirimize.Sanırım o anı anlatam.Ama size hissettirebiliyorumdur.Ben onsuz bir güne kendimi hazırlarken aradı ve gidemediğini söyledi.Olmamış,yapamamış.Bu ne güzel bir haberdi böyle.ve bir akşamı daha geçirdik böylelikle.
Biliyorum siz beni yadırgamazsınız.Etrafımdaki herkesin bana yaptığını siz bana yapmazsınız değil mi?Ben sadece aşık oldum.Aşk zaten aniden gelmez miydi?Bu da öyle bir şeydi işte.
Şimdi neyin nasıl gittiğini bilmiyorum.Ama bu aşkımda da bir şey öğrendim.AŞK İMKANSIZI ZORLAMAKMIŞ.Evet gerçekten öyleymiş.Herşeye ve herkese karşı hislerinin arkasında durmakmış.İyiki de durmuşum pişman değilim.Sonu nasıl biterse bitsin ben herşeye hazırım.
HOŞGELİDİN KAHRAMAN
HOŞGELDİN MUCİZELER YARATAN KAHRAMANIM
