bir şarkısın dilimde bozuk plak gibiyim bütün gün,aklım fikrim hep sende
nasıl bir duygu ki bu,ne zaman seni düşünsem koşmak geliyor içimden
zaman sensiz gecmiyor,senleyse yetmiyor
şimdiden özledim,bir dahaki gelişini
sanki dünyam küçüldü,barıştım bak hayatla,ama yokluğun korkutuyor..
bende küskünüm en az bin yıldır,yılmışım boşvermişim derken
ne ara çaldın kalbimi bilmem üstelik bir davet bile etmedin geldim sana
ama gözlerin herşeyi anlatıyoor
aşk,sen nelere kadirsin...
yapılan bir araştırmaya göre normal insanlara nazaran aşık olan insanların beyinleri çok daha az çalışıp duygusal açıdan düşünüp beyinleri yerine duyguları ile karar verdikleri orataya çıkmış anlayın artık siz durumu
doğrudur,bu konuda bişe diyemicem.
aşk zaten kısa sürelidir.o an yaşanır ve tadı cıkarılmalı bana kalırsa.bu yüzden cok fazla diidkleyip,üzerinde kafa yorup,o anın güzelliğini bozmaya gerek duymam.
işte budur kumralda varol ama o zamanda bunun adı aşk olmaz galiba değilmi? zaten beni burda tanıyanlar da bilirki ben aşka inanman onun bir yalan olduğuna inanırım aşk yerine sevgi demeği yiğelerim yani
tabii,sevgi zaten su gibi insanın yaşaması için gerekli bişey.
aşka gelince,yalansa eğer,ben herseferinde safca bu yalana inanmayı ve hayatımdaki gerceklerin önüne koymayı seviyorum.ne kadar doğru ne kadar yanlış,tartısılır..
aslında melis şöyle hayata bir baksana doğru olan ne var yada bu güne kadar doğru olarak inandığın şeylerin bir yalan olduğunu öğrenmek nasıl bir şey ben artık doğru yada yanlış kavramından çok benimn doğrularım ve benim yanlışlarım diye adlandırmayı tercih ediyorum çünkü benim hayatımı belirleyen onlar hep artık bunun başka adı aşk yada sevgiyse bilemem yada ssiz koyun adını
