Aşkı Öpüş Durağı

[kaaniscen]

Aşkı Öpüş Durağı

durulduğumu bilmiyorum son saniyeli
kalbim çocuk oyunu kadar dur duraksız
dalga kıranlardan sıkıldım doğar doğmaz
yıkansın yunsun isterim ölüm okyanuslarla
yalnızlığım yansın tuzlu köpüklü iyotlu

her adımım meyhane gündelikçiyim sensizliğe
seninle olduğum zamanlarla yamalıyorum ömrümü
menekşeler sağırlaşır diye de korkmuyorum artık
ölmekten de...

dünyayı unutmuş bulutların sarhoşluğuyla
gelir akar bir akşamüstü içerimde
o an son anı da olsa sensizliğimin
azrail izin hakkını kullansın bir solukluk
ve ömrüm geçici görevim nasılsa
asıl işimdir seni sevmek...

seninle olduğum zamanlarla yamalıyorum ömrümü
iç kanamalarımı
hatta bir kraliyet vardı yeşil kumrulu
bir park havuzunun başında
ellerimin birbirine yabancı olduğu
ittim elimin tersiyle öğle güneşini
seçtim sevmeyi yalnızca seni kümülüs grisi
ah...ah...ah...
sokak lambalarının ilk yanış anı gibi
seni görünce göz kapaklarımın kılcal damarları
ve aşkı öpüş durağı gibidir ölmek şu sonsuzlukta

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir