Karanlikta duruyorum aşk vurmasin yüzüme
dokunmasin kimse bana
kimse ulaşamasin artik tenimin incinen yerlerine...
uyanmasin bir daha etimdeki yarali hayvan
zamanin siyah deltasinda çürümek istiyorum
biliyorum artik kimse yok kimsesizligime...
biliyorum aşka kimse yok
aşkin karanlik metali soguyor yüregimin derinliklerinde...
aşklarim, arkadaşlarim, dostlarim
dagilip gitti herkes
içimi sizlatacak kimse kalmadi içimde...
Murathan Mungan
evet çok güzel.nedense öyle bir derinliği var ki aşk acısı çekmemiş veya kalbi henüz böyle yorulmamış insanlar bile içinde bir parça kendini bulabiliyor.çok güzel.paylaştığınız için sağolun