Ayva Tüylerinde Kaybolan

[kaaniscen]

sıcak günlerle ağırlaştı
düşselliği dudak kenarının
sen hep böyle ince gülerdin
gökyüzü şehlalaşırken ve
gözlerinin yorgunluğuna...

ama böyle alıngan bakışların da
hayata dargın bakarken dağlanırdı
yüreğimde buruk peyzajı dokunaklı
yollarda...ve kahrolası hüznün...

günlerin dağdağasında kaybolurdu an
bazen zamanı küçümserdik ya pencerede
ikimizce...karşılıklı oturmanın uçarı
mutluluğunda...bırakmadık hiç bej tutkuyu...

unut gitsin saçlarının ormanıyla tutuk
biz anlarken gözkapaklarımızın torbacıklarında
kümelenen tuz zerreciklerinin çocuksu içeriğini
unut gitsin başkalarının dil çıkarmasını aşka...

yollarımızda gene güneş çok haylaz utanmaz
öyle ki dört mevsim çıplak dallarla dürtüklüyor
manzarasız kuş yuvalarını...düşlüyorum yanağını
ayva tüylerinde kaybolan acılarımdan koş gel hadi...



kağan işçen...