Başucumuzda Kumral Kanatlı Kentlerin Bekleyişi

[kaaniscen]

gün batarken ben sana ışıldarım
bak zaman nasıl geçti
paylaşmaktan kalmadı yüreğim sana
gri evlerin tütsülü şarkısı unuttu bizi
kestane saçlarını öyle yana yıkışın gibi
güneş sancısında batan günün
bulutların ucu titrek titrek değer sana
kestane saçlarını öyle arkaya atışın gibi

içimizde oyun da bitti
lise özlemidir acı çekmek
şarkımız dilden dile konar göçer sevdalı
biz unutmamaklı utangaç öğrencisi yılların
sokak soğuk biz sıcak solumaklı özgürlük düşkünü
kuşlar derdin sığırcıklar yuva yapar siluetimize çarpan nefesimize
okul dağılır sınıfta kalırdı bakışlarım senli senli

çağla ağacına sarılmaktır zamanı düşünmek
sıska gülüşlerimde yıllarına akar dudak büküşlü
iç burukluğumun ilaçsız serzenişi dağların ötesindeki kızıllığına
şimdi tenini çizen bir acıdır oluk oluk aklına gelişim üstelik akşamüstü
günlerin senin ellerinin bensiz evinde yanıyor
cayır cayır istekli bir grev meydanıdır artık yalnızlığımız
ortalık süt liman olsa biz cehennem avlusunda iki asi
asi olmak ölmektir yaşamın iyiliğine

yasal olmayı başaramadık bildirimizde kar yangını
derin başkaldırdık bölüştük ömrü ömürle
başucumuzda kumral kanatlı kentlerin bekleyişi
balkon ağlayışlarında esmer havalı isyandır sevmek
kan otursa da eğleştiğin uykularına



kağan işçen...