Belki Senin Olurdum

[kaaniscen]

harfleri kuruttuk
sana yetmez çizgiler
belki mavi çok çok yemyeşil bir sarı
zaman durdu
saatler müzelik söylenti
aştığın çağlarınla beslendi insanlık
sesler sustu
bilmem hangi boyutta anlaştık
unuttum kendi sözcüklerimle konuşmayı
evren o eski evren değil

belki senin olurdum
kolaycılığı bıraktım
herşeyim iki dudağının arası
sesin kişisel kişiliğim açelya aydınlıklı
acılı bir sabah aydınlığı
henüz çiğ bir ölüm
rolünü pek öğrenememiş
pişip olgunlaşmamış
pişmiş aşa su katmaktır gözlerinle kalmak
ilk akşam yağmurlarına
üşüşmüş bahar kuşlarının çırpınışlarıyla hazin
senaryonu yazıyorum aşkımla
sissiz bir rıhtımın huzurlu suretinde
geleceğim
bir gözlerin olacak meydanda
bana inanacak
hiçbir hareket ve mimik senin geçip gitmene engel olamayacak
umarsızlık sarhoş öfkemin sıkıntılı işçisi sayacak kendini
yalnızlığı aşk geçe buluşacağız sereserpe
belki yaşlandığımızın sulusepken anlamı olacak tüm zamanlarımızın tadsız tadı
belki kavuşmak çocukluğumuzn ilk gibi son masalsılığı
cesur değilim seni bulamamaya
düşünemeyeceğim tüm vakit
işte şu yürüyenin bile sen olmadığını
artık sek sek mi olur
istop mu
oyunlarımıza bağışlasın ömrümüz
sımsıkı salaklığımızı
biz bir ölüme yalakaydık
bir de yalansızlığına gökyüzünün bol uçurtmalı
yetkinleştik ölümde ve yalansızlıkta
bir aşkı öğrenemedik
bir de bilmedik kavuşmanın gerçek anlamını
ömrümüz mecaz bir bilmeceydi
tahminsiz kinayeli



kağan işçen...