ben bu hayatın kalıbına

[bennn]

ne kadar çok kalıp var. sevgiyi bile kalıplara dökmüşüz. kalıbına boşaltıp şekillendirip sürüyoruz hayata. el emeği ile yaratıcılığını kullanıp, mutlu olmak isteyenlerin sevgileriyse "değersiz" olarak görülüyor kalıpsız diye.
kimseye bi sözüm yok tabi. kalıplar yapılmış çoktan. kimin kimi sevmesi gerektiği ve bu sevginin ne kadar sürmesi gerektiği, hatta nasıl sevişilmesi gerektiği ile ilgili bile kalıplar var. kalıbın dışındaysa "sevgin" kalıpçılara ters düşersin. sen pes etmesen bile sevdiğinin pes etmesinden ürkersin. o da pes etmedi diyelim, ya çevresi? senin çevren? kalıpçılar çok güçlü. kalıplarsa çelikten. "geçti gençliğin" diyen yaşı küçük dostlarına bile gülümsemek zorundasın, incinsen de çok. çünkü kalıplar çok güçlü. çünkü kalıpçılar çok fazla. çünkü kalıpları bilenler, kalıplarını basarlar ki, sonu yoktur kalıpsızların. dostun her fırsatta dediği gibi "sen bi de ümitleniyor musun yoksa?" kalıp dışı bir aşkı kalıp dışı bir aşkla seviyorum. kalıp dışı seviliyor. kalıp dışı sevişiyorum. kalıp dışı özlüyor, kalıp dışı bekliyorum. kalıp dışı "sevgi"mi, bilenlere bile anlatırken "kalıbına uyduruyorum"
özlem...

[blackpearl]

Söz bulamıyorm artık

O kadar alışmışız ki basmakalıp şeylere..Ayağımızda 3 numara ufak ayakkabı,sıkıyor,canımızı yakıyor ama gıkımız çıkmıyor..Yazık!

[bennn]

aslında en azından bi' "gık" demek gerek

[sinan]

katılmamak elde değil bu açıdan bakmamıştım hayatıma hiç. ama sanırım 'kaybetmeler'im hep bundan. kalıba uyamamak, daha doğrusu uymamaktan

[bennn]

aslında çok inatçı davranırsan benim gibi çabuk pes etmezsen, ki senin yaşamın daha da müsait bence buna, yepyeni kalıplar yaparsın kendine has. herkesinkinden farklı. ama dedim ya çok güçlü olmalısın. ben kendi kalıplarımı eritip alışalagelmiş kalıplara döndüm tekrar ve bu çok can yakıyor.

[sinan]

hayat şartlarına göre kalıpları belki de zorlamak gerekicek. çok yıpratır bu, evet. ama ben, ben olmadıktan sonra olsam ne olmasam ne.

kaybettim çokça. kazandıklarım da oldu. benliğimden vazgeçmeme uğruna kaybettim çoğu kez.. kalıba uyan taraflarım bazen herkesten fazla uydu.

belki takvim yaprakları sararmadan görürüz mutlu, benim ben, hayatımın hayat olduğu ve aradığımı bulmuş bi şekilde yaşamaya tutunduğumu..

bi umut.. kalıba uymaması gereken bi aşksa bi de umut.

[bennn]

umut olmasa... ama ben mümkün olduğunca dışında tutuyorum kalıpların, umutlarımı.
dilerim hiç bir gün bir kalıba girmeye çalışmazlar, çünkü böyle o kadar çok bana has ve o kadar çok benim'ler ki...

[hazan]

asla ne kendim nede bana dair şeyler su gibi konulduğu kabın şeklini alamamıştır . kalıplarda boğar ve sıkar beni. paylaştığın için teşekkürler