Ben Emeğin

kaldırımlardan daha tutkuluyum adımlara
hiçbir sokak beklemez hiçbir gölgeyi
benim beklediğim kadar
kentlerle yarışır kalabalıklara
ev sahipliği yalnızlığımın
acının ağzını bıçak açmaz
kalmaz gece diye bir şey
konuşurum
aynılaşır o anımla
her gündüz
her yer dersen adresim olur
hiçbir yer dersen gittiğim
herkesin yoldaşıyım
hiç kimse benim eşim
yolların imdadına yetişir ayrılığım
sonumu beklemez hiçbir adım
ben başkaları için varım
başkaları birbiri için
seni kendim için sevmedim
ben emeğinim...

kağan işçen...