Ben Farklıyım Ölüşüm Farklı

Ben Farklıyım Ölüşüm Farklı

kirpiklerine as beni yavrucum
ölümüm yakın dursun nefesine
ben uzaksam uzağım
ben farklıyım ölüşüm farklı...

bir akdeniz kasabasının
temmuz öğlesi özlemiyle
ellerine bulaşacak kanım
yağmurun başlangıcı kokulu
özlem bu özlemler yorgunluğu
anlarsan anar mısın beni? ...
bilmem
bilemem

seni eksiksiz yaşamak
gökkuşağının altından geçmek gibi
imkanlıdır
çocuksuluğum acıyor aşkım
ve eksiksiz sevemezsem seni
nasıl geçerim sıratlarından yüreğimin
ve nasıl yıkarım
peşimden sürüklediğim ateşimle yüzümü
yanıyorsam yanıyorum
ben farklıyım ateşim farklı

bütün yağmurların bittiği gün
bir son an telaşıyla aklına düşeceğim
beni hala anlamamış olacaksın
kır çiçeği saflığıyla
bütün işler bitmiş ömürler yaşanmış
uykular uyunmuş rüyalar görülmüş olacak
bitmek bu yitmeler yoğunluğu
korkarsan çağırır mısın beni? ...
gelmem
gelemem

sözüm söz
ertelenmiş aşklarımı yarıladım
zamanın nasıl geçtiğini düşünmeyeceğim hiç
ben son anıma kadar seni bekledim
ayak izlerine rastladım güz dolu
ara sokak tenhalığı öğle sonralarımda
ama ne sen sensin artık ne ben ben
ben farklıyım sözüm farklı

bağışla beni
en son şarkımı senin için söylerken
ağlamaklarıma eş değer bir sonsuzluğun yoktu
artık
amaçsız yollarımın tozuyla dolu gözlerim
bakışlarımın çamurunda
biçimlenemiyorsun bir türlü
çimlenemiyorsun
öyküler tarihim benim
bütün duygularımız karılmış
saflıklarımız kirlenmiş
gitmek bu gitmeler çoğunluğu
kalmam
kalamam

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir