Ben Var Sen Yok

Ben Var Sen Yok

göğe duyarlı sanırdım ellerinin
dokunuşunu yanaklarıma
sanki bana dokununca
kanın bile mavi akardı içinde
'bana gök sana yer yeter' derdin

sen yağmurlu ben çamurlu
her şeyi aşıp
sıkı bir çıplaklıkta buluşmak dileğiyle
gözlerimizi yumup
dokunurduk ağaçlara
yapraklar sen mi kokardı
yoksa sen dediğin gibi
'tek gönül yaprağım mıydın? ...'

dallarında saçların kalan
iğde ağacının akşam sefası
dert oldu zamana benim zamanıma
sen yoksan her saniye benim saniyem
tüm ibreler akrep yelkovan benim
sen yoksan yalnız zaman benim
zamanınsa çerçeveli bir anlamı yok
ıtır kokulu bir gitmek gibi
sanki ölmek biçimsiz
bana son bakışından kalan
fedakarlığa küsmedim bir
bir de iğde ağacının akşam sefasına
dallarında saçların kalan...

zaman küçüldü
sen büyüdün
içime işledi son bakışın
hayatındım
iğde ağacını sevme felsefen
ve hiçbir akşamın sefası
yok artık
ellerimde tel tel saçlarının
gün rengi kokusu
ihtiyar iğde ağacına
koşup koşup ağlamak
yok...

sadece zamanın benimle de değil
benim olması var her şeyiyle
zamanınsa çerçeveli bir anlamı
yok
evler caddeler ve sokaklar
uzay boşluğu
insanlar
uzak yıldızlar gezegenler gibi
kayıp giderken
bir boşluktan başka bir boşluğa
iğde ağacına sevgiyle sarılan
saçlarının gün rengi elalığı kokusu
yok...

'zamanımı banıyorum ya yokluğuna
aynı dediğin gibi bilsen
sen mavi ben kahverengi
sen yağmur ben çamur
sen gök ben yer
ve içime işleyen son bakışındaki fedakarlık
ben var
sen
yok...

çok eski....

çok...

kağan işçen/Ocak-2009

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.