Beyaz Vals

Beyaz Vals

bohem bakışlarımda kalan beyaz elbisenle
sabahlara kadar susmayan valsini
görmeliyim...solmasın içtiğin çaylar
saçlarımın renginde bulut bardağında
unutma gür bir şekilde istediğimi
ellerinin
gözlerimin son maviliğini
demleyişini yaz yeşilince

som dudaklarını uzat
pembe çerçeveli
gözlüklerinin camlarına ağlayacağım
öpüşmekle başlasın diyorum anlamak
birbirimizi
ağaçların yapraklarını dökme vakti
acılarımın çerçevesine sığmıyor uzaklığın

mavimsi bakışlarımın tuzuna dokunsan
denizler kıskanır mı ki parmaklarını
gümüşî alevden damlalar gibi canımı yakar mı gene
pul pul ay ışığı sularda?
ay yerine gülüşüne nazlansa umutsuzluğum

lacivert yaralarıma beyaz eldivendir elbisen
meleğim...üşümesin iltihaplıyım sancılı
ölümüne valsimizi bir çocukluk sırrı gibi saklıyorum
sesin durulup kırılırken pazartesilerimizde
ümitsiz imkansızlığını bile iple çekiyorum
sarışın bir kırmızı

bana tam ve eksiksiz adresini ver
şiirlerimin altına adımın yerine yazmak
kirpiklerin masalsı can çeşmelerim
herbirinden ayrı ayrı tatmak
istiyorum
ağzımı göz kapaklarına dayayarak doyasıya

benim için bir kezcik cömert ol her tanem
asil bakışlarına uygun
beyaz elbisenle bebeğim
yüreğimdeki dargın kuğunun
yorgun kanadını sar istiyorum

beyaz valsini gördüm
tanımadığım bir pazartesiydi
öğleye doğru benimle yan yana yürüdün
senden bir Tanrı merhameti dilendim
evime gelmedin romanlaştım hıçkırığımla
hıçkırığım dillendi beyaz elbisen sayfamdı
sayfalarını çevirmek
sesimle soymak istedim seni
beni sen duydun ama uzaklığın duymadı

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.