Bir Ay Işığı Düşmanı

Bir Ay Işığı Düşmanı

mahallede büyüdüm sokakta aşık oldum
içerileri sevmeden içerlendim
özgürlüksüzlüğüne kitapların
dışarıya mal ettim
vazgeçmemeyi bir gülün açışından

kısık bakışlı bir ihtiyardım
dut ağaçlı bir ağustos akşamı
şüphelerinin her şeyi aldatmaya götürdüğü
bir ay ışığı düşmanı
sen çırılçıplak dans ederken düşlerimde
gizlenmişliğime
yalancılığına doğruluğun
ben yepyeni dersler çıkarırım
yaban otu olmak gerekliliğimden
erik ağacı çiçeğine özenmeyen

ilk defa sokağı çıkarmıştım yorumlarımdan
uzun boylu koca kış katık olmuştu
vurgun duruluğunda saf sensizliğime
kötü şiirler yazarak yiyip bitirmiştim içimi
seni her öpüşümde ölümü kısaltmalıyım
yaz güneşli...

düşmanım ay ışığına
her şeyi aldatmama izin verdiği için
kendi kendime

Kağan İşçen