Bir Yalnızlıktan Diğer Yalnızlığa Kurduğumuz Köprü

[kaaniscen]

sıkı sıkıya sarıldım soğukluğuna sokakların
ellerim eski püskü
bir acılarım gıcır gıcır
hayatla tek hemfikir yanımız ölüm
cennet meyvası ağlamaklı yosma
haklıydın
ben kendime bile öteki pasaklı
farklı uçurumlarımız ayrılıkta birleşti
kalbimde enfarktüs
beynimde ur
gözlerimde katarakt
yarattığımız en'lerin en en'i bu boşluk
bir yalnızlıktan diğer yalnızlığa kurduğumuz köprü paylaştığımız hastalıklı tek şeyin en şeyi
geceyi bozan ritimdir kalbimin tek anlamı
ayrıldığımız noktalarda birleştik hep
aynılaştığımız anlarda biz biz olmadığımız gibi
yok
önem ve anlam derecelerine göre boy boy akşam uzaklığının karamsı soğukluğu
sarı sarı ışıklarda hastalıklı
birlikteliğimize yazdığımız aptal şiirli
kızkovalayan fişeklerinin kıçımızda patladığı günlere ağlamaklı
yok o uzaklıkların karamsı soğukluğu
ardına su dökmeden uğurladığımız...

bilsen bakışlarındaki esmer lekeler tek karagün dostlarım
bilsen yırtık ceplerimde sakladığım saçlarının ılık artıkları
çıplak bir ağacın dallarından boşanan karlar gibi iner kalbime
bilsen bir kenara lazım olur diye bıraktığımız karanfil kokulu hatıralarımız
bilsen birlikte o ilkleştiğimizin yabancılaşması ilkleşmiş birlikteliğimize
parmaklarımın hayata karşı duruşu işte sırf aşk için aşksızlık gibi


kağan işçen...