Bırakmadığımız Maske

[kaaniscen]

Bırakmadığımız Maske

kanıksadığımız densizlikti o deniz
o hırçın tokadı dalgaların kaderimize
kaderimizdi kadersizlik
geniş bulvarlarıyla nefretimiz vardı
bırakmadığımız maskede
kaçınılmaz bir son sığınaktı bu
nerden bulduğumuzu bilmediğimiz
dışarıdaydık hep evdeyken de
kendi kendimizi ve birbirimizi anlamaktan yoksunduk
neyi sakladıysak doğadan büsbütün
oyunumuzmuş bu meğer de biz bilmemişiz
ellerimiz kalbimize
yeter demeyi öğretememiş bir türlü
uçan balonlar bile göğü
kandıramamışlar
bizim kendi kendimizi kandırdığımız kadar

yorulmadık
artık
kurtuluşumuzdan kaçmak da yok ki gür sesli
denizlerin sabah çöplüğünden nasibini alsın martılar
ama sadece ve de yalnız gözbebeklerimizde
çağrışımlarımızda halk günü yapsa da yalnızlıklar
nerde buluşacağımıza yırtık son fotoğraflar karar versin
ben sarı saçlı da olsam siyah beyaz olayım o resimde
ne bir aralık ne bir belirsizlik
her şey aşk gibi kesin olsun istiyorum

ben kaç defa bağırsam çağırsam da belirsizliğinin
aptallığına
bakmakla yükümlü olduğum ayrılıkla yaşamak zorundayım
vazgeçilmezliğimizden vazgeçmemekten
yorulmadık
artık
tekrarları bırakarak
ayrı ayrı tonlardan ünledik sevişme ebatlı
sevgimizi
acı çekmek işimiz olamazdı bizim
sen tatlı bir şeydin ısrarcılığınla
mutlaka bir yerlerden arar bulur
çıkarır getirirdin olgunlaşmadığımızı
ağlaşırsak kendimize olan nefretimiz artar derdin
şaşkın bir selvi boyunca yükselirdi arşa öfkemiz
sevişmeyeli yıllar oldularda kiracılığımız bile yiter biter
sokağa atılan masal kuşlu mektuplaşmamız kalırdı
sek bir geride
ötelenmemiş bir seviyesizlikle

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

[BALIKCIKRAL]

Eline sağLık hoşuma gitti...