Boşa Gitmeyen

[kaaniscen]

Boşa Gitmeyen

soluğumda bu yıldız tozu
sen oluyorsun neyi çeksem içime
çifte yalnızlığımıza göz kırpışlı

sana
aydınlık sabahlar
ilkyaz bahçeli kahvaltılar düşledim
sevdanla ölüp ölüp dirilerek
ve ucu sana dokunur diyerek
şafağınsız hiçbir akşama yaklaşamamak gibi
soluğumda aniden sesin
vakitsiz anmalarla bakıyorum resmine
daima resmine...

aradığım zaman yok
düş evrenimde
senin ve güzelliğinin
kapılarını aralayacak...

zaman biçemem sana tapışıma
benim için bir 'sen' var
bir de bir ömrü
ellerine dokunmak için harcadığım
bana seslenişinin tam ortasından öperek

ah bu Eylülll..bu Eylüllll...
tam ortasında senin açışın
sabah hüzünlerimi yeşertecek
yakamdan eksik etmediğim
uğur böceğimsin
öksüz parmaklarımda şiire dönüşenim
sevda papatyam
kırık dökük
yarım bakışlarımı tamamlayacaksın
diyerek
kendime kedersiz ölümler ayarladım

Eylül susuşlum
demek ki varmışsın
demek ki okşayacağım
sedasız bir gece gibi omuzlarına çöken
saçlarını...
diyerek
kendime kedersiz ölümler ayarladım
susuşu Eylül ortası sessizliğim
istiyorum ki
seninleysem eğer
ölümler bile heder olmasın...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir