Çığır Açmıştım Seni Sevmekte

[kaaniscen]

Çığır Açmıştım Seni Sevmekte

sırtımdaki karları küreyen bir baharım olamaz benim
bütün denklemleri bozar yalnızlığım
ve inatçı yankısı kaçmak isteklerimin
yakılmış hayatlar gibi başsız
'ortalama ölümler yetmez sana
sıradışı ölmek için yaşa' derdin
sana göre beni mutlu edecek tek utku buydu
ama bak:
mayısa doğru bir pazar
ya da nisanı unutamamış bir gün
gelincikler yol kıyısında benden akıllı
herkes gibi benden akıllı kendine düşkün
ben herkeste varolmanın biçimsizliği
her kıyıya deniz ama hiçbir denize kıyı değilim
sakin görünüşlü bir yangına körükle gitmişlik bu

şartlı bir yaşamaktık saçmalıklı
çığır açmıştım seni sevmekte
anlamadığın yaz yalnızlıklarımla gidiyorum şimdi
kışlarımda gönülsüz bir turkuaz üşüyecek gene
bulutlar kendi halllerinde kimseyi tanımamanın koylarında
deniz kumlarına gömülmek isteyecek miyim gene dersin
hangi dalga getirir ki gözlerini kırpışını
ayak uçlu baş uçlu uyumak için
konuşmak için denize bakma anlarımızı

'kardan adamlara acırdık da
atkı olmak isterdik kollarımızla
aşkııımmm çocukluğumun kıvırcık çipillenişi
hadi kar topu ol gene bebeğinde gözlerimin
seni düşledikçe kendine gelsin bütün ağustoslarım
koyu yeşil bir ağacın gölgesindeyim gelll noolluurrr'

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir