Tüm dünya hayata karşı, insanlara karşı, en çok da kendine karşı durmadan bağırıyor...Bunları duyanlar suskunluğun rengini biliyor ve yontulmuş, küçük,sığınak harflerle sessizliğin şiirine kaçıyor.Peki hangisi doğru?Ve doğru diye bir şey var mı?
Hafta sonu İstabul dışındaydım beraber olduğum insanlardan biri olur olmaz birşeye kızmış, bana ve diğerlerine çatıp duruyor. Ben de kendi kendime konuşup duruyorum. Bir ara öyle bir offf çektim ki farkında olmadan rahatladığımı hissettim. Aslında onlar da sıkıldığımı anladılar.Yani öyle veye böyle işe yarıyor.
Dün Haluk Levent konserinde olmanın gazıyla 2005 teki çığlık haklarımın büyük bir bölümünü daha kullanmış bulunuyorum... Buruk bir sevinç içindeyim açıkçası.
Bu arada konserde birkaç kare fotoğraf da çektim, ama galeri bölümümüze geçici olarak resim eklenemiyor yanlış görmediysem...
ahh rüya çok zor bir durum herşey insana dokunur ben atlattım umarım sende en kısa zamanda atlatırsın ama itiraf etmem gereken bir şey var ki o da eğer ben buraya yazmasaydım arkadaşlar bana cevap vermeseydi atlatamazdım insan birilerine hissettiklerini anlatmak istiyor hep içine attın mı işin içinden çıkamıyorsun sonra da böyle "nasılsın" bile deseler ağlamaklı oluyorsun. zor dostum zooorrr
sevgiyle kal
bende Haldun gibi çığlık haklarımın birazını tükettim, yılbaşı gecesi şebnem ferah & teoman konserinde. sonra sesimde kayboldu. daha tam olarak bulamadım : (((
ah arkadasim lonely, simdi bende biraz daha iyiyim, ama ne zaman aklima gelse hüzünleniyorum. ne yapayim öyleyim iste, bu arada sanada tesekkür ederim bana cevap yazdigin icin.
simdi iyiyim dedim ama aslinda kötüyüm ya, yani grip olmusum hemde cok kötü, kemiklerim agriyor arkadasim, bu halde okuldayim, cünkü bu sene benim son senem ve cok önemli derslerim var. eh ne yapalim yasamak icin okumak ve calismak gerek degilmi arkadasim? kendine cok iyi bak arkadasim, simdi iyi olduguna cok sevindim.
hayatımda hiç çığlık atabildiğimi hatırıma getiremiyorum.hep içime atıyorum.içimde patlıyo herşey.bazen nöbetlerim vardır geceleri.sebep yokken gece yarısı uyanıp ağlarım atamadığım çığlıkların sesleri içimden adeta her şeyi parçalayarak herşeyi kırıp dökerek göz yaşı halinde süzülür yanaklarımdan.
ama yaklaşık 2 sene önce denemiştim çığlık atıp rahatlamayı.bana da bi arkadaşım önermişti.evin içinde bastım birden çığlığı.annemin kalbine iniyodu.bi daha denemedim.
_____________________________
ooof of...