Çocuklar Uyumadan

[kaaniscen]

sökülmüş üzerimden alfabemin noktaları
noktasız üşüyorum serin bir gecesizlikle
çocuklar uyumadan gelmem asla yanına
aşk incitmemektir bir heceyi bile
zamanı boşa harcamadan okşayarak saçlarını
ve bakışlarını ömür cüzünden eksik etmeden

yanımda elleri yaslı bir kalabalık taşıyorum
kendimle sana dokunmayı paylaşmak için
seni düşündükçe aradıkça kahramanlaşır
acıların masumluğu…

bütün kopuklukların sana ağlamayı paylaşmasıdır birliktelik
tutunmak için hayata...