Değilsin Değil

Değilsin Değil

tanımamışım ellerinin
yüzüne ihanetini
yüz çizgilerin silindi bu gece
şehla bakışlarının ardında sakladığın
palyaço renkli şeker jelatinlerinde
bir yalandın siyah serpiştirmeli
gözlerime hayretle bakmaya korkak
sen bahar bile olduğunu sanamazsın
kar sevmeyi öğrenmemişsin büyüklerinden
bütün normalliklere aptal bağlılığınla
dünyasızsın...

kentin yangını benim külleri sen
olmayacaksın...
yoksul anıların yoksun yoksulluktan bile
yüreğime kurduğun uygarlıkta
bir kendin yoksun
sana has bir başkalaşma değil bu
dağ yeli değil
kömür kokusu
yeni güne başlayan sokağın sesi
değil
sen başkalaşmaya bile ait değilsin
ve yalnız bile değilsin...
ve değil bile değil
sin...

ağustosumu ve temmuzumu alıyorum şimdi
derin bir incelikle meltemli
sana ait olan yalnızlığımdan
Ocak ve Şubatımı
şimdi...
parkamda ağır kokun
pantolon ceplerimde
ölüşü çocuksuluğumun
türkülerimize kar yağacak artık
şarkılarımıza çöl tuzu
ve ben hiç senin olmadım
olmayacağım...

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.