Derdin Adı

ucu ucuna yaşandı her şey
söz de yitti
bakışlarda kalır bu dem
çırıl çıplak bir ağlamakta...

öğlen sonu güneşinde seni özlemek
ve çocuk sesleriyle anmak gülüşünü
kısmetsiz bir şairin avuntusu kadar
güzel...

kuşlar son çığlık yorgunuyken
berraklaşaçak acım
ağlayacak bir park bulmalıyım kendime
evdeyken dışarısı azalacak
nasıl dayanırım sonra özlemine...

ben bir evren bir de ölümle
bütünüm...
bir de seninle olmak derdim
o derdin adıdır aşk...

zamana da gülümse
aşka yardımcı ol
ömrü uzamaz belki umudun
ama güzelleşir beklemek
mutlu da olursun...
daha ne olsun...

kağan işçen...