Dilek Pastanesi

[kaaniscen]

Dilek Pastanesi

bakışlarının öylesine bir tesadüfünde
uyandı kırlangıç yavrusu bekleyişlerim
üzerimde kırılgan havası kavak ağaçlarının
yanımız yöremiz nehir kokusu
yalnızlığın sefaleti bezgin
ve bütün ağlamalar için önemliyim
otogarlarda keşmekeş son tutunuşum
su içişine alıngan kargaların

melankolik sıra dağlardan geçerdik
verimli biterdik siyaha yakın
ama siyah değil
dilek pastanesi'nde kendimizi kaybettik
tam üç şimşek saydım
bitene kadar öpüşmemiz
bir açık yeşil bir pembe bir vişne çürüğü
nedenini sorma ne olur
tam üç kez öptüm dudağındaki varlığını

üç şimşek
üç renk
üç kişi
üç nehir

üç fincan çay içtik
uykuluydun ben mahsus yaramaz
resimler çektirdik
bakire çarşılarında bir nehir kokusunun
ağaçlar aşka el avuç açmış gibi çıplak ve kederli
ve gözlerim ilk defa griydi o an senin için
evet sırf senin için

bu kent yağmuru yavan sevmez yavrucuğum
bir tek damlanın bile acımasız bir hali olmalı
kuşkusuz
o afette insan ancak seni düşünmeye zaman bulmalı
çünkü bu kent asla sensiz olmaz
böğründe üç nehir

üç şimşek
üç kişi
üç renk
üç nehir

dilek pastanesi bugün çok suskun
seni düşünmeye pay bırakmak istercesine
bana ve sana bir ömür
çocuğumuza bir mutluluk
ayrılığımıza bir kavuşmak
üç kez
dilek pastanesinde bugün üç kez mutlu oldum
üç kez öptüm bütün acılarını
dışarısı görünmüyordu
gözlerine bakarak tüm dünyayı gördüm
artık sızlanmayı bırakalım
bu şehir dilek pastanesiz
ben sensiz olamam
sen bu şehirsiz
dilek pastanesi bizsiz

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.