Duyuldu Sesin...

[Aytac]

Gözlerimde, seni gördüğümde, gördüklerime inanamazdım çoğu zaman gözlerinde. Gitmek paha biçilemez, ayıp. İçimdekilerin ismi sanık. Gözlerin olamadı ki bana tanık. Şööyle bir yanına uğrayan yalanların, ebedi kalabileceğini nereden bilebilirdim ki senin gönlünde. Kilitli kapıların anahtarları, daha önce açılmışsa ve hiç kapanmayacaksa, başka bir anahtarın, anlamı kalır mı sence? Yüzyıl daha yaşasan, ömrü hayatın boyunca göreceklerin, zarardan ibaret olmayacağını nereden bilebilirsin ki? Gözler yalan söylemezmiş, buna inandım. Hissettiklerim, sislerin arasında, his'lerle kaldı. Gündüze sorsana bir beni? azdır, söyleyecekleri. Gecelere sorsana bir beni? hikayemdir, söyleyecekleri. Kaybolan yılların arasında, sıkışan bedenin iyiliklerinden bahsetme bana. Her nefes dair kötülüğün adıydı oysa. Susam susam, suskunluk kokuyor yine yılların kırbaçladığı o "sen"den. Neyin kaldı ki? Ney'lerden vazgeçiceksin? Kumardı hayat sana göre, kaybeden varlığını satılığa çıkaracaktı. Kaybedenlerin ülkesinde, can çekişmeleriyle haykıracaktı dünya'ya, "Beni var sayabilecek ne kaldı ki bedenimde?" Kulakların çınlasın, çooook uzaklardan da olsa, duyuldu sesin...


Aytaç BAYKARA...