“E” biter ve başlar sonsuz bir karanlık

[kaaniscen]

aslında hiç günbatımı izlememiştik
birlikte
tek tek
kumral saçlarında düşledimdi sereserpe aydınlığı
hadi evren arttırır yalnızlığı diyelim
sokaklar buruşturur atar bir köşeye yüreğimi
bulutlar gözlerimi bir yana bırakır
artık hiçbir yağmur damlası düşmez içimizdeki aşk kervanına
devran bu
bakarsın tersine döner
aşk mı bitti ehey ustam yalnızlık
hiçbir uzak yakın olmaz mı artık
hadi ilk akşam kuşlarına indi diyelim
sensiz gözlerinsiz bir karanlık
çığlık çığlığa sayfalarımda denizim sen değilsin
bilesin
devran bu
bakarsın tersine döner
her şey normalleşir
yine kötüye çıkar ölümün adı
bir sen anlamazsın
merakların depreşir
anla anla artık
aşk bir senin için bitti
düpedüz
belki şaşılası
kaçırdın elindeki ilk ve son ışığı
o kapkara gözlerindeki karanlıkta ben yokum artık


Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.