Ellerin Benimdir

[kaaniscen]

düşlerimden sıyrılarak tutsağın olurum
yeter ki saçların dal olsun hazan kuşlarıma
sislenir anlaşılmazlık
uzak liman ışıkları yankılanır ıssızlığında
ağustos böcekleri sus pus
ipin ucu kaçar kapanır gözlerim
oynar yüreğim cam kırıklarında
gidişimle bollaşır dağların izi dudaklarında
çığlı
kirpiklerin saçak altı olur öpüşlerime
solmazsın asla
solmazsın
sesin şavkır
topraktan kalkar tutarım ellerini
ellerin benimdir

yanağında bıraktığım mektuptur öykümüz
gözlerini toplar alıcı kuşlar sözcüklerimden
matem tutar beyaz örtüsü gösterişsiz ölümümün
senden sonrası çığlıksızlık
ellerin benimdir

otlara uzanmış ceylanlar karşılar
düşlerimden sıyrılarak tutsağın olurum
yeter ki saçların dal olsun hazan kuşlarıma
matem tutar beyaz örtüsü gösterişsiz ölümümün
gidişimle bollaşır dağların izi dudaklarında
çığlı
kirpiklerin saçak altı olur öpüşlerime
solmazsın asla
solmazsın
sesin şavkır
topraktan kalkar tutarım ellerini
ağustos böcekleri sus pus
ipin ucu kaçar kapanır gözlerim
ellerin benimdir

yanağında bıraktığım mektuptur öykümüz
gözlerini toplar alıcı kuşlar sözcüklerimden
albümlerimizden kervanlar göçer
kalabalık mı kalabalık
tekmil kumlaşır bağ bozumlarımız
kusursuz vaz cayarız eflatun bakışlı gün doğumlarından
siyaha bürünür kendince kar
senden sonrası tufan
senden sonrası çığlıksızlık

kendimden sıyrılarak ölüm ortağın olurum
yeter ki kaşların sal olsun boğulmalarıma
ellerin benimdir

yüreğimin ortasına bir gül saplı
gözyaşlarımda onun rengi
ellerin benimdir


kağan işçen