ESKİ BİR FOTOĞRAFA…

[ravza]

ESKİ BİR FOTOĞRAFA…

Karşımdasın işte…
Ban bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil yüreğinde sağlam sevdiğim
Kalbime gömdüm sözlerimi ceset torbası oldu yüreğim
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım an işte
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan
Bitti artık hepsi…
Köşeme çekildim
Hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine:
Geride kalan ardından bakar gidenlerin
Bir meltem olacak rüzgârım dahi kalmadı benim
Dağlara çarptım her esişimde
Yollara küfrettim her gidişinde
Demiştim sana hatırlarsan:
Önemli olan zamana bırakmak değil, zamanla bırakmamaktır.
Şimdi bana geçen o zamanın unutulmaz sancısı kalır
Gittiğim eğer bensem söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben,
Ben yine bende bittim…


yazan: N.Hikmet

[hoca1982]

'Ben yine bende bittim' güzel bir söz..Bitirken bile ben vardım başka kimse yoktu...

[ravza]

Gittiğim eğer bensem söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben,
Ben yine bende bittim…

evet abim defalarca okudum bu şiirir ve her defasında ilk kez okuyormuş gibi bu son bölüm beni de çok etkiliyor...

[SERAPben]

Ben bir insan,
Ben bir Türk şairi Nazım Hikmet
Ben tepeden tırnağa insan
Tepeden tırnağa kavga, hasret ve ümitten ibaret...
Ben hem kendimden bahseden şiirler yazmak istiyorum,
Hem bir tek insana, hem milyonlara seslenen şiirler.
Hem tek bir elmadan, hem süpürülen topraktan,
Hem zindandan dönen insan ruhundan,
Hem kitlelerin daha güzel günler için savaşından,
Hem bir tek insanın sevda kederlerinden bahseden şiirler yazmak istiyorum,
Hem ölüm korkusundan,
Hem ölümden korkmamaktan bahseden şiirler yazmak istiyorum...


Nazım Hikmet Ran'ın bütün şiirleri zaten güzel.Bende bunu paylaşmak istedim.

[ravza]

çok teşekkürler ablam paylaştığın için

[thesin]

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.

Meselâ bir barikatta dövüşerek
meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken
meselâ denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahir'i Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

bende sizlerle cok sevdiğim bir şiirini paylaşmak istedim...buda benden..

[SERAPben]

Rica ederim cimcimem ben teşekkür ederim

[ravza]

Rica ederim cimcimem

bu ne güzel iltifat ablam ya bayıldım...

thesin teşekküler katkın için

[SERAPben]

İçimden gelerek sana ''cimcimem'' diye hitap ediyorum, hani evin küçük haşarı sevimli kız çocuğu olurya onun gibi

thesin o şiiri bende çok severim, bende teşekkür ederim eklediğin için.

[thesin]

rica ederim canım herşey paylaşarak değil mi

[SERAPben]

Kesinlikle öyle

[Rkoycu]

Güzel..

[sehrikalp]

21-1-924

Lambayı yakma, bırak,
sarı bir insan başı
düşmesin pencereden kara.

Kar yağıyor
karanlıklara.

Kar yağıyor
ve ben hatırlıyorum.


Kar...
Üflenen bir mum gibi söndü
koskocaman ışıklar..

Ve şehir
kör bir insan gibi kaldı
altında yağan karın.

Lambayı yakma, bırak!

Kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların
dilsiz olduklarını anlıyorum.
Kar yağıyor
ve ben hatırlıyorum.


Nazım Hikmet

[buse64]

DURUP DURURKEN

Durup dururken içimde bir şeyler kopup tıkıyor boğazımı,
Durup dururken sıçrayıp kalkıyorum yarıda bırakıp yazımı,
Durup dururken rüya görüyorum bir otelde, holde, ayakta,
Durup dururken çarpıyor alnıma kaldırımdaki ağaç,
Durup dururken bir kurt uluyor aya karşı bahtsız, öfkeli, aç,
Durup dururken yıldızlar inip sallanıyor bir bahçede, salıncakta,
Durup dururken mezardaki halim geçiyor aklımdan,
Durup dururken kafamda bir güneşli duman,
Durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne,
Ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne...

N.Hikmet