Esprisi Tufansız

[kaaniscen]

kaldırımlar ayaklarıma isyandaydı
değişik kentler aldımdı koynuma
sabah erken uyanmalar
maviliklerle sözleşmeler
en katı filozoftan daha düşlü
daha düşünceli
altı üstü hayattı işte
doğumla ölüm arasındaki
o en ironik tatilimizdi...

saygın koşuşturmalarla tanıştığımı
bugüne kadar hiç söylemedimdi sizlere
sayın bayanlar baylar
bir gece rehavetiydi benimkisiyse
soluğum kesilmeye başlayanadek
laciverdi bol bir kederde
esprisi tufansız
kadife huylu bir sevgiydi...

evlerin gözleri yaza iri iri açılırdı
köylü pantolonlarımızda ekşi erik depoları
pazar konserinin ardından kovboy fimleri
ardından akşamı karşılayan sıkıntı
yaprak dökümüyle perde...
nergis kokuları depoladımdı sana...
hâlâ seviyorum çamurlarda oynaşmayı...

sokakların en eski hallerini özledimdi
orda da kaldım siyah beyaz film anılı
şarkı sözleri ezberlemeye çalıştımdı
kara kuru kıvırcık saçlı mahalle aşkıma
şimdi nerde bir sessizlik bulsam
orda tüm heyecanlar kara kuru
gökyüzüne bakıp haşarı romanlar yazdımdı...

yolun sonu yakın derler de inanmazdımdı
hani bizim için bitmezdi yollar
taş toprak bütün pası dünyanın
kuşların göç serenatı
kışın acı feryadı
göğse çöken kabusun ortası
hani bizim için bitmezdi
damlarım yağmura ıslak soğuk
ve dumanlı sevdaları
hani bizim için
"bizim için" demek
bitti mi ki usta...





kağan işçen...