Göçer Yürekli

yanımda kaybettiğim acı uzaklığın
öyle bir iç kırıklığı ki
zehir bir denizde boğuluyor su...

hayal gerçeğe gömülünce
göğü kirletiyor gözyaşım
yeryüzüne yakışmıyorum
daha çok sevmeliyim kıyısını
dudağının bile...

ince çizgilerde buldum ulaşılmazlığını
artık kabullendim
göçer yürekli gülüşümü saklamadan
ilan ediyorum
aykırı duruşunu üzerimde gidişinin
sığ sularda boğulurken kış
buğday denizine benziyor
seni severek mevsimleşmek...

kağan işçen...