Hala Özlem

[kaaniscen]

selam sabah kesildi birdenbire kızılca kıyamet
arka bahçede saklandım dil çıkardım aptallığına
mahalle maçında hava attım kızlara yedek de olsam
lakabım sarı çiyan gedik dişlerimle arkadaş ıslığı
okulun en güzel kızının önünde donumu da indirseler
vaz geçmem saçlarımı taramaktan aynada gülerek
arkadaşımın ceket kolları yaldızlı sümük izi
burnunun önü döşek gibi yaz kış
bisiklete yan biner çamurluğunda mutlu ol yeter sloganı
duvara yazılar yazar abiler ben okumayı sökmede pekiyi
sana hortumla baloncuklar yaptım köpük köpük
en güzel kibrit kutularını biriktirdim
en yuvarlak taşı ben buldum
şişe kapaklarının en gıcırını ben topladım özlem
kardeşini korudum rakip mahalleden
eh ne de olsa kurtarılmış mahalle kuşaklarıyız kırmızı entarilim
kahveler taranır biz boş kovan peşinde
tuhafiyecide çalışıp kolonya içtim senin için
kediniz sultan'a evden peyniri ben kaçırdım
şimdi okulunun önünden geçsem
canım çeker gazozla simiti
ve hala gülerim şaşı hademenin berberliğine



kağan işçen