hayatım kitap olsaydı şayet,yalnızca bir örneğinin olmasını ve onun da beni -ailem hariç- en çok seven kişide bulunmasını isterdim...çünkü aynı kitap basma olayı benim en çok sevdiğim kişi için geçerli olsaydı,o kitabın yalnızca bende bulunmasını isterdim.paylaşamazdım herhalde kimselerle...
benim hayatım kitap olsa,fonunu siyah secerdim heralde,dikkat cekmesin diyede küçük olsun isterdim.ve birgün biri gelip tesadüfen onu bulsun,okusun ve beni bulmak içn caba sarfetsin,işte böyle bir insanla tanıştıktan sonra,ikinci kitabımı yazardım:)
sonu gelmeyen yokluk senfonilerine virgül koyardım,Ki eğer yazabilseydim mutlulugun resmini suya sadece aşk kadar hafif ve ulvi olur,bura yada nokta koyar.Varlık türküsüne başlardım haldenanlayanlar için...
Ufka bakmak için babilin asma bahçelerinde gezmek yada maroken koltuklarında ifrit nöbetlerine kalkmak lazım değildir,yada baktıgında görmeden hüküm vermek...
Herşey biraz daha aşk için...
Sadece doğru yerde doğru zamanda oldugunda anlam kazanması için...