Her Sonraya Kalan Önceliğimdin

[kaaniscen]

herşeyi yarıya bölmüş sanki tabiat
her bütünün bir yarısı sen bir yarısı ben
her sonraya kalan her önceliğimdin
şimdi hayallerimi tutuşturur bakışlarının külliyatı

mutluluğumun fihristinde yalnızca yarımşar üşüşmek
yağışına yağmurun öksüz ve yetim bizsiz
bir tel sen bir tel ben bu aşk çalgısına damla damla
bütünleşmektir en güzel ayrılık böylesine sırılsıklam
bir de elim ayağım buz tutmuşken hayallerimde
seni düşünmüşsem ıpıslak
mutsuzsam dağsız bir ceylan
rüzgarsız bir kartal kanadı kadar
ağaçları gözetleme görevim var biliyorsun
dert edindim kuşların mevsimsiz tünemesini
seyrek dallarına hudutsuz karşılaşmalarımızın
dedim ya bu benim hayatım
renklerini gidişinin ılıklığından alan