İki Ayrı Oyun

[kaaniscen]

akşam yine ellerimde uzak türkülere yattı
gün çoktan karardı buzdan bir alev oldu yokluğun
ben seni içimde yılan gibi kıvrılan yollara mı sormadım söyle
sensizlik bilir misin dehşetin bin bir yorumudur
ölüm kimsesiz meddah başucumda
yalnızlık köpeğe yoldaş yarınsız
ben
bir ara sokakta üstünden atlayıp geçtiğin
yaşama üşengeç çamur muyum simsiyah de hadi karşılaşmasız
en siyah yanım sıçradı yüreğine
uykusuz ah çektiğin an benim anım
kalbinde kımıltısız yatan sevmeye hiddetli ben
taziyemize bir ayrılık geldi tutumsuzca neylesin yürek
başımı vurduğum yer kuşsuz orman behey aşkım
biz bir ipte iki canbaz
aynı sahnede iki ayrı oyunuz bu nasıl işse
çok kalabalık iki münzevi
hikayesizliği arayan



kağan işçen...