Nedenini bilmediğim bir arzuyla bugün hergünkünden daha çok istedim
yanımda
olmanı.
Kolay değil, sensiz olmak, içinin yarısını boş tutmak,
kolay değil her sabah bir martı sesiyle irkilmesi bu yoksul bedenimin.
Ancak bu ayrılığın bir süreliğine oluşu, teselli dolduruyor yüreğime.
Her ne kadar bu sürenin uzunluğunu bilmesek de sonunun olduğunu bilmek
umutlandırıcı.Zaten her şey umut edebilmekle başlamadı mı ?
Seni düşünüp de kendimi kaybettiğim vakitlerin anısına yazdım bu mektubu
sana.
Bazen otobüste iki sevgilinin başlarını yaslayıp uyurken ki rahatlığında,
bazen sokakta babasının elinden tutan bir çocuğun gözlerindeki güvende
bulurum seni.
Düşündükçe nazım olasım gelir ve hep hasretini bir uçtan bir uca yakasım
gelir...
Bir kuş hafifliğinde sana akar yüreğim, yokluğunda yok olmaktan korkarak.
Yaşadığı acıları anlatırsa sana gözyaşlarınla yıka yaralarımı ya dahiç bekletmeden uçurduğumuz çocuksu uçurtma.
Bizi bekliyor Hacıkumru, saatçi yokuşu ve seni bekliyor gölet olmuş bir
nisan yağmurunun çocuğu.
Hadi gel artık. Dayanamıyorum hasretine
kardeş yazıları sahiplenen yok amaç güzelikleri paylaşmak sen aylaşmak istemiyorsan ayrı konu ama lütfen bu tarz yazılar yazma biz kendi yazdığımızın altına imzamızı koruz sıkma canını
