katılıyorum sana bu konuda.zaman çok çabuk geçiyor.ama her yaşın ayrı güzelliği olduğunu düşünüyorum.büyümekten pek korkmuyorum aslında.senaristi olduğum şu oyunu olabildiğince iyi oynamak istiyorum.hayatı yani.büyümek bence değişmek.sorumlulukların artması.ve belkide sonsuzluğa ve bilinmezliğe açılan bi kapıya adım adım yaklaşmak..
Bence berbat bi duygu, yeniden çocuk olmayı isterdim, yakantop ta kazanmak, saklambaçta ebe olmamak dışında hiçbir gailemizin olmadığı yıllara dönmek.
Bir yol bulup gitsem geçmişe
Oturup beklesem
Çocukluğumun tenha anılarında
Gülmeyi yeniden,
Yeniden ezberlesem.
Şarkılar söylesem durmaksızın.
Kimse,
Kara çalmasa gerçeklerle,
Düşlerime
Korkmayı hiç öğrenmesem
Aslında
Hiç büyümesem
bence büyümek yozlaşma süreci değildir.hele de içindeki çocuktan yozlaşma süreci hiç değildir.belki çocukluktan yozlaşabilirsin uzaklaşabilirsin fakat içindeki çocuk hep çocuk kalacaktır.onun çoğu kişide yaşları yetmiş küsür olduğu halde büyümediğini görebiliyorum.anneannem ve dedem mesela.akşamları parka gidip otururlar.çocuklara şeker dağıtırlar.torunlarıyla evcilik oynamayı çok severler.ama evcilik oynarken birden kendi istekleriyle oyuna katıldıklarını hissedersin.büyümek çocukluktan yozlaşmaktır.içindeki çocuktan yozlaşamazsın
Bence buyumek kucukken ıstenılen seylerın en basında.hangımız demedık kı buyuyunce sunu yapıcam bunu yapıcam veya buyuk olsaydım ızın werırlerdı.eeee sımdı bıraz buyudun ama keske kucuk olsaydım dıyorsun cunku sorumluluklar artıyor ayrıca sanırım ıs kısıde bıtıyor bence her donemın tadını cıkarmak gerek yoksa keskelerle hayat bıtıyor.bu yuzden ınsanlar bıraz doyumsuz...
BÜYÜMEK BENCE BÜYÜMEMEKTİR....BÜYÜDÜKÇE KÜÇÜLMEKTİR...İÇİNDEKİ ÇOCUĞU UNUTMAK VE SEVGİSİZLİĞE ADIM ATMAKTIR.....BÜYÜMEK HİÇ DE GÜZEL BİR OLAY DEĞİLDİR....................