Göz yaşlarım kendi de akar.
Senli ya da sensiz farketmez.
Yaşanılacak her günde,
Belki mutluluktan bile daha fazla;
Hüzün var.
Bir gün ellerimden birisi tuttuğunda,
Vakitsizce süzülen yaşları ne o,
ne de bir başkası anlar.
-Anlamasınlar-
Nedenini ben bile çözememişken,
içimde kırılmış bir dalın acısını bilerek
beni kim, nasıl kucaklar?
Sımsıcak sevgilerin yanında
boynu bükük duran kalbin
içindeki ıslaklıklar;
Sadece kırgın umutlardan geriye kalan anılar..
Uğraşmana gerek yok...
Sen, bırak beni.
-Artık,-
Göz yaşlarım kendi de akar...
04 Şubat 2006 23:46
