Ne zaman dudaklarında tebessüm belirse
Yanaklarındaki güller açılıp ona eşlik etse
O zaman benim bu durgun gönlümde
Bir cengi oynamaya başlar davul zurna eşliğinde
Bu değil midir benim tanrıdan duam
Sen gülümse her zaman yanında ben olam
Bir bahar başlangıcıdır bu hayatımın ortasında
Bir bahar ki düşen Anadolu’mun bozkırlarına
Ben sanki bir tren kompartımanında
Seyrediyorum uçsuz bucaksız bir ovayı
Doğanın bin bir rengi ve sanki yeşilin her tonu orda
Yol aldıkça güzelliklerle dolu bu ovada
Hayat geçer kurulur karşımdaki koltuğa
Diker gözlerini gözlerime ve fısıldar sessizce
Unutma der: kısa sürer bahar Anadolu’da.
