Bir Küfürde Kaybederek
turnaları uğurladım
yağmurların canı sağolsun
yalnızlığımı paylaştığım
bırakmadı peşimi sırnaşıklığım
sokaklarda
sokaklara
dudağımda
bolca ve avutulmamış
bir gece yolcusuyum şimdi
karamsarca gülümseyişli
bir küfürde kaybederek kendimi
şarklılaştım güneşte
anlamsızlık nasıl bir şırfıntı
ah şu yaşadağım lanetsi karmaşa
kesince bileklerini umutlarımın
şıllık bir ölüm kul olacak hayata
öfkemde boşluğunun hışırtısı
ilk akşam telaşlı
ve hor görmediğin çirkinliğim
işine gelen yanıydı uzak duruşlu
nasırlı soğukluğunun
parmaklarının şıngırtısı
kaldı bedenimde
hatta vedalaşırken vermediğin öpücüğün
ellerine yansıyan oynayışıydı
bu
atar damarlarımda
bende kalan tek yerin
parmakların...
mezarımda da yürüyecekler mi?
nasıl bir hışımla sarıldım
benimle aynı anda baktığın
çınar ağacına
bilmiyorum
kesik kesik görüntüler yumağı
düğümlenince boğazımın orta yerinde
yutkunamadım yokluğuna
karamsarca gülümseyişimle
bir gece yolcusuyum şimdi
kendimi kaybettiğim küfürlerde adın...
Kağan İşçen