başka gündür senin olmadığın
zorunlu acılar kadar
gözümde büyür zaman
doru taylar gibi hızlıdır ayrılık
sonbaharın örsünde dövülen
içinden geçtiğim her boyut
nefesimdeki mahzun koku
bakışlarıma oturan kahpelik
köpekler gibi sadık yapar geceye
yalnızlığımı
kimbilir nasıl uyursun
bütün yarımlarımda olduğundan habersiz
yöresiz bir ezgi kadar sahipsiz
yalnızlığım
başka yandır senin durmadığın
azgın sular köpürürken
senden gayrısını görmek istemeyişimde
ruhumdaki kirden arınma çabalarım
yanımsınsın
yanıbaşım
başka yanım yok
bütün yarımlarımda olduğundan habersizken
kendinden mahrum ettiğin kendin
en büyük derdi yalnızlığımın
sendeki yalnızlığın bensizliği
ve
dağlar acımasız birer süngü gibi
yırtsa göğün mavi pelerinini
kalkar mı üzerimden örtüsü
bu mavi yalanın
ömrüm ki zan altında
çünkü sensiz baktığım bütün yanlarda
bir ölüme yansızlık
bir ayrılığa
kış haydutuyum bu yüzden
bahar gelmeden gidişine yakalanacak
bütün yarımlarımda olduğundan habersizken
sendeki eksikliğim...
kağan işçen