çöllerim filizleniyor nemiyle
her anı ilk gibi bakışlarının
her anını ayrı ayrı tanıdığım
ayrılığıma tek yabancı
kayalıklarında otlar bitiyor kabuslarımın
yalnızlık uçurumumun yankısızlığı dallanıyor
sonuna kadar sarılıyorum dört elle her birine
benimle olabilme ihtimallerinin...
ve ılıman iklimlerle anar oldum
iç okyanuslarımı
seninle bitmese de ayrılık
en azından adı değişti
yeni bir kıta bulmuş gibi tutunuyorum sevmeye
özlemlerime tek tek gelişini...
kağan işçen...