İlk Günün Mum Artığı

İlk Günün Mum Artığı

seni anışım
herşeyin ilk günü gibi

hiçbir şeyin bütününe kıyamıyorum
nedense...

ne tam seninleyim
ne tam ayrılabildim sıcaklığından
herşeyinleyim hiçliğindeki
ama şimdi de ben tam mıyım?

hiç olmamış gibi davranmıyorsun
sağolasın
bana yazdığınla
şekerleme yapıyor acım
uzaklığını yorumlayamıyorum
ağlamıştım ya sana
mum artığı gibiyim
aşkımız aydınlandı mı ki? ...

ellerini saçlarımda gezdirsen
ısıyı hissedersin senden kalma
seni isteyişimden
zordayım...
hayallerimi suça zorladım
çaldım benim olamayışından
seni...

bak apaçık mavi ellerimiz
görebiliyoruz şen şakrak
yaratılmışlığımızı
yaratılışımızda sevmek
şakacılığımızı ölüme karşı
sen çok uzaklardasın
ama ben daha derinlerde...

doğuştan geldi
senin saçlarınla gülüşün
benim şiirimle alfabem
s r n a e...
önce mağaraya çizdim seni
taş lahitlere
yaprakta ve deride
hayrete düştük hep beraber
milyar yıl
milyar canlı
seni sevişime...

atomun keşfi
uzay çağı
felsefenin temel ilkeleri
meçhul asker
partizan direnişi
işçi köylü
öğretmen
ulusal kurtuluş mücadelesi
derken...
seni sevmek içinmiş hepsi

vietnamda çeliği tattı
çeltik tarlasında
genç kızlar
hiroşima ve nagazaki
bulutlara bile
bile bile kastetti burjuvazi
ummu kasr'da mor naylon terliği
yırtıktı zeynep'in
su tasında su yerine
annesinin kanıydı taşıdığı umuduna...
samarra'da
bakire kanıyla yazıldı
tarihe barbarlık
ve ben biz sen aşkım
altında ağladığım çağla ağacım
nar çiçeğim
baharına elma erik ağacı gibi durduğum
ilkyaz gülleri uzatırken sesinle
sevdalığımıza
ben hep bunları düşündüm

zimbave'de toprağa kapkara hasret
kendi toprağına ağlayarak basıyor
kıvırcık saçlı zenci çocuklar
bolivya'da uluslarası su tekelleri
sarnıç kurmayı yasaklamıştı
ha ha ha...
dallas domuzları
kemirgen sürüleri
1500 yıl sürdü eşitlik için
güney amerikalı yerlinin can hıraş savaşı
sürüyor hala...
aşk...sen...
s r n a e...
mağaraya çizdim umudumu
üretmek
emek
ayağa kalktım seninle
kirpiklenişim... aşkım canım
bir tanem
bana böylesine büyük bedelli sabahlardan
arpayı öküzüyle paylaşmış çileli acılardan sonra
gülerek seslenişin...
kan tomurcuğum
ülkemin kızı
senin aşkınla sevdim tüm insanlığı...

seni seviyorum
anılarını
anılarımızı
beraber keman dinlerdik
sen yazılar yazar kitaplar okurdun
şiirlerimdin
ülkemin köyleri gibiydik
vefakar cefakar şükranlı
toprakla sevişken...
düşlerimizde başak bereketi
gözlerime sığmayacak kadar güzelsin

yurtsever kuğularımızı konuşurduk
hiçbir ipin uzunluğu yetmiyor boyunlarına
ya
susmazdım...
aşk bu
sana aşığım anla artık
bitmeyecek yağmur güzelliğim benim
ne 19'da bittin benim için
ne 23'te...
yüpyüksek duvarlara
envayi çeşit gelincikler çiziyor çocuklarımız
okuyacağız...
mazlumların içine bir ateş düşürdü ya
yatarak ülkesinin karlarına Mustafa Kemal
güneş yanığı sıyrıklı yüzleriyle
göğsünde taşıdı o onuru afrikalı mücahitler
zorbalığa son dersini verdi verecek
vereceğiz...

saçlarını çok özledim
gülüşünü
çipi çipil kirpiklenişini
öpüşmek isteklerimde...
geleceği nasıl yöneteceğimizi dinleyişini
sevişini beni...
resimler yapışını
mağaraya çizilen ilk mutları
yüreğime çizişini
bilmem kaç bin yıl sonra bile...

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir