İlk Yağmur Uykusundan

[kaaniscen]

senden hüzünlerle büyüdüm
belkisi en çok
karanlıkta tutarak sonunu
aramızdaki lunaparkın...

yarısı gerçek bu didişmenin hayatla
fark etmeden gelecek ayrılığı
kuş resimli yastık yüzleri akılda
ilk yağmur uykusundan uyanarak
sevdiğim gibi gülüşlerini...

bir noktayı unutarak
başlarken eski bir sevmekten kalmaya
kanamalar dinlencesinde öpüşmektir
göz uçlarında durmak senin
sen bunu bir kez bildin
ama hiç anlamadın...

eseceksen es ağzı aşk öyküm
kahvaltılarımıza doğmamış nehirler ısladım
alıngan şehvetli yalnızlığını korkularımızın
şair olmaya özendim seninle konuşurken
hiçbir yaz bizim olmasa da
rüzgarı var aramızdaki uğultunun
yanyana olduğumuz anlarımızdaki
sadece bizim bildiğimiz...




kağan işçen...