Jilet Kanatlı Kelebek

[kaaniscen]

ey mutluluk
sobele yalnızlığımı
ortaya çıksın imkansızlık
sırları dökülsün ayrılık aynasının
baharımın dünyaya gelişi
herşeyden öte varlığıydı onun...

ölüm ki yağmur saçlı egzotik
köprücük kemiğinde düşsel bir öpücük
jilet kanatlı kelebeğim
hangi kasırgada bıraktın son öykünü
bana bir şey bırakmadın yaşlanacak
sonrasında kar dolu bir çocukluğun
kuşlar el atmada şimdi aşka
göğümüz bulanık
yaşadığım her anı yargılayarak
düştüğüm bu gürültüsüz bağırmakta
sarıya kıskanç gecelerimin efendisidir
yokluğun...



şimdi nerde öfke dolu bir ağaç dalı görsem
şarabım hırpalanır
seni gördüğüm andı aslında içimde akan
seni bırakıp sana olan tutkuma tutunurdum
üşüdüğümü bilmezdin anlamazdın
acıların tatlı tatlı söyleşmesine özenirdi
yoğunluğu havanın
aptallll...
aptallık sevilmeyi sevmekti sevgiyi terk edip
çölü içip pınarı aşmaktı
benimse yatak odam sokaklardı
gömüldüğüm çocuk sesleriydi
pencerelerim yolların ortası
caddelerin içi
semt pazarları
top şekerli bakkallar
jilet kanatlı kelebeğim
hadi kanat çırp
kanasın yüreğim
sana ayırdığım yanlarımı taşıyamıyorum
gözlerimdeki yakamozların üşengeçliği
bitsin aydınlığıyla bitişimizin...


Kağan İşçen

[vErda]

Bayıldımm!! Yüreğinize kocaman sağlık..