çok acı ama kaçınılmaz son! insan içine dönüyor.. hissettiklerini düşündüklerini ifade etmekten çekiniyor onun gözünde güçlü görünmek kaygısıyla.. sonra insanın içi çöplüğe dönüyor ve gittikçe de çoğalıyor bu çöpler yeni beraberlikler ve ayrılıklarla birlikte.. aslında bu çöplerden kurtulma yolunu Gestalt bulmuş "bitmemiş işler" ama o da cesaret istiyor onunla ve kendinle yüzleşmek pek kolay değil..
bence tek bi kişi değil bu yazıya ilham veren her giden gönüle bi çentik atarak gitmiş ve en sonunda bu kadar çentiğe dayanamayan yürek isyan ediyor yeni bi başlangıç istiyor belki ama asla geçmişi silemez
(ya da alakası bile yok bu anlamla ben öyle hissettim )
sevgilimden ayrılmadım (en azından şu aralar) iki kişi arasında da kalmadım sadece pişmanlık ve geri adım atamama.. önceleri gitmek,herşeyi bırakmak en iyisi gibi geliyor ama sonra öyle olmadığını anlıyorum sonra da zihnim bitmemiş işlerle doluyor yani çöplerle..ve ben bunu hep yapıyorum sevgili "dinledimdeanladım" o anki ruh halimi güzel ifade etmişsin umarım bi açıklık getirebilmişimdir..
kaçmak...
ama nereye kadar kaçabiLirsin ki...
insan kendinden kaçamadıktan sonra bu kaçışLarın ne anLamı var...
ucunda kaybetmekte oLsa....
kaçmadım ...
kaçmıyorum da...
ama kaybettim gaLiba...
yine de canın sağoLsun...