Karanlık Tanımaz

yolluğum türkülü
ekmeğin tadıyla salınır uzak ağaçlar
kalp ağrımda...

yaklaşan seslere yakalanmadan
bir nefes daha alacağım öykümden
ve siz yokluğu paylaşmak için değil
yalnızlığımı bozmak için gelirsiniz
sıradanlığıma...

ağaçları yeşil bilmekte bütün bir özgünlüğüm
siz onları görmezsiniz bile
hışırtılarla bir çocuk akşamı karşılar
aklı sokakta bir rüya roman olmayı bekler
obua renginde bir geceyle öpüşür arsız yağmur
siz sadece yaşlanırsınız
liman uğultuları geçer içimden
denizler aştığımı bilemezsiniz...

bulut yastıklarında başım
ilk ve son sevgiliyle beraber
adsız bir yolculuktayım
sizse beni aptal sanırsınız
düşlerimin özgür esiriyim
karanlık tanımaz önüm
merakım yanlış dal kuşlarına sorguç
köprüler kurarım ayrılara
işçilere hak
karıncaya toprak
kedere yalnızlık
olurum
ama asla umutsuz olmam
eminim siz de olmazsınız...

kağan işçen...