Kime Baksam Sırıl Sıklam

[kaaniscen]

Kime Baksam Sırıl Sıklam

ben seni hiç yanımda istemedim aslında
böylesine bomboş
gözlerin çiviliyken kirpiklerinden sine-i sâd pareme
ben seni saçlarından tutsam bulutlar çökse yüzüme
ne çare
bahar kaçkını yağmurlarla yıkamışsam yanaklarımı
ve kime baksam sırılsıklam
neyi tutsam güz sarnıcı yorgunu
sokaklar kümülüslere küs
meğer damla damla afet yaratmışım adımlarımda

inadı bırak sevgilim
ipek saçlı bebelere dokunalım dudaklarımızla
içimizdeki köpürmüş denizler kopsun zincirlerinden
kendimize demir atma zamanı değil artık
bir gözümüzden diğer gözümüze kadar
sonsuz olsun ufkumuz
bak sözcükler ne kadar yakışacak
o an yüreğimize
yıldızlar göğe bu denli yakışmaktan
kırılacaklar utançlarından
ay ve güneş inim inim inleyecek
dizlerimizin dibinde

her çıplak sokağına dal oldum
her güzünün çamurlu akşamına ışık
uçlu ve bucaklıydın
kırlangıç kanatlarına
tepeden bakmayı öğrettim sana
ah o sağırlaştığın mayıslarla
tanıştırdım hüzünlerini
yuvasında em bekleyen yavru kuşu
duymayı öğrettim
ben seni hiç yanımda istemedim aslında
böylesine içsiz dışsız
ellerin boş...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.