evrenin bir yerlerinde saklı olan
gizli bir hazineydin sanki
bulmam zor oldu
kaybetmem kolay...
...
yalan dolan gözlerinden
gözleirme çizdiğin yolun
sonunda ki uçurum da
gözlerin gibi
yalan...
...
uzun oldu geceler
uzun ve yalnız
herşeyim o !
herşeim yalnızlığım...
...
ıslanır gözlerin
ve buğusunda yitirirsin adını camın
yıkılır boş bir bina
anlaşılmaz yadıkların
anlarsa birisi bulur çareyi
çare yok !
bulana aşk olsun...
...
uzaklara al beni
bana en uzak olduğun yerde
sar kendini
benmişim gibi...
...
dönüş mümkün olsa o yıllara
yeniden yaşansa
yeniden başlasa
yeni yetme sevdalar...
...
birşey vardı
birlikte yaşadık
birşey vardı
kimseye söylemedik
birşey yaşadık
sadece ikimiz
ve ikimizde de
ayrı ayrı yaralar açtı
ayrılık...
...
dün çok ağladım
dün çok kahırladım
çok çalıştım affet
sana bir şiir bile yazamadım...
...
seni anlattım kendime bir süre
neden dedim
bu ; sensizliğin zorluğu
neden bu karmaşık düşünceler
seni anlattım kendime ,
kendime zor geldim senden
bir bilen vardır dedim
yoktu bir bilen
yine bendim kendime üzülen...
...
yaşantını gözden geçir
gözlerin gideceği yeri bilir
sen gitmezsin durursun öylece
hiçbir aykırılığın yok
hiçbirşeye
peki neden yaşıyorsun
söylesene...
...
korkularımı al , bir tebessüm...
...
yeni denizlere uzandığım
ya da uzandığımı varsaydığım bir gecede
yine senin karasularında boğuldum...
se.a.
hoşca kalın...
kısa kısa
-
yazar
- Yeni Üye
- Mesajlar: 1
- Kayıt: Pazar, Ocak 27, 2008 12:51
- İsim: ece
YAZILARIM-1
YAŞAMAK VE ÇALIŞMAK
Hayatın zorluklarında, ayaklarımın üzerinde durmadan önce üzerinde durabileceğim bir zemin hazırlamalıydım, bu öyle bir zemin olmalı ki her türlü ağırlığımı kaldırıp bir yenisini ekleyebileyim…
Zorluklarıma ağırlıklar eklediğim şu günlerde hayatta ki anlamımı çözmeye çalışıyorum tek korkum elimin boş kalması. Kendimi arıyorum satırlarımda, aynada, attığım her adımda, kendimi bulacağımı sandığım her taşı kaldırmaya çalışıyorum ve altında kendimi çıkacağından korkuyorum…
Korkularımda birikiyor, duvar yükseldikçe sesim alçalıyor aşılası engeller beni küçültüyor ve yok olmak düşüncesi ölümün soğukluğu gibi üşütüyor…
Yaşadığım onca şey var ki ama yaşayamadıklarım kadar olamaz. Tek çare yaşamış gibi sayıp yaşadıklarıma bağlamak beklide beni yapan, beni yaşanılası kılan bu…
Nefes almanın yaşamak olmadığını anladığım tecrübelerimde açık kapı bırakıyorum, bırakıyorum ki döndüğümde aralayabileyim… Ama benim bıraktığım o aralıklardan başkalarının girmesinde yada bir başkası tarafından tamamen kapatılmasından endişeleniyorum….
… Ve bütün bunları düşünürken bütün bu can alası şüpheler içimi kemirirken kendimi tek sığınağım yazıya vuruyorum yazı benim limanım o benim fenerim o beni ben yapanım o benim…
Hayat, her zorluk, kaldırmaya yelkendiğim her taş, bütün korkularım boyumu aşan bütün duvarla, yaşadıklarım yada yaşamaya çalıştıklarım veya yaşayamadıklarım, surdan da ağır kapılarım ve ardında ki yaşamım ve yaşadığım bütün şüphelerim ben yazmaya daha da itiyor beklide bütün bunları yok edebilecek tek silahım yazılarım… Ve ben kendimi; bütün bu olanları şakağından vurmaya adadım…
12 KASIM 2007
ECE BULDUK
Hayatın zorluklarında, ayaklarımın üzerinde durmadan önce üzerinde durabileceğim bir zemin hazırlamalıydım, bu öyle bir zemin olmalı ki her türlü ağırlığımı kaldırıp bir yenisini ekleyebileyim…
Zorluklarıma ağırlıklar eklediğim şu günlerde hayatta ki anlamımı çözmeye çalışıyorum tek korkum elimin boş kalması. Kendimi arıyorum satırlarımda, aynada, attığım her adımda, kendimi bulacağımı sandığım her taşı kaldırmaya çalışıyorum ve altında kendimi çıkacağından korkuyorum…
Korkularımda birikiyor, duvar yükseldikçe sesim alçalıyor aşılası engeller beni küçültüyor ve yok olmak düşüncesi ölümün soğukluğu gibi üşütüyor…
Yaşadığım onca şey var ki ama yaşayamadıklarım kadar olamaz. Tek çare yaşamış gibi sayıp yaşadıklarıma bağlamak beklide beni yapan, beni yaşanılası kılan bu…
Nefes almanın yaşamak olmadığını anladığım tecrübelerimde açık kapı bırakıyorum, bırakıyorum ki döndüğümde aralayabileyim… Ama benim bıraktığım o aralıklardan başkalarının girmesinde yada bir başkası tarafından tamamen kapatılmasından endişeleniyorum….
… Ve bütün bunları düşünürken bütün bu can alası şüpheler içimi kemirirken kendimi tek sığınağım yazıya vuruyorum yazı benim limanım o benim fenerim o beni ben yapanım o benim…
Hayat, her zorluk, kaldırmaya yelkendiğim her taş, bütün korkularım boyumu aşan bütün duvarla, yaşadıklarım yada yaşamaya çalıştıklarım veya yaşayamadıklarım, surdan da ağır kapılarım ve ardında ki yaşamım ve yaşadığım bütün şüphelerim ben yazmaya daha da itiyor beklide bütün bunları yok edebilecek tek silahım yazılarım… Ve ben kendimi; bütün bu olanları şakağından vurmaya adadım…
12 KASIM 2007
ECE BULDUK